Şiddet, Dengenizi Kaybetmenizdir

Çocuğunuz karşınıza dengesini kaybetmiş olarak geldiğinde artık sizin dengede kalmanız çok önemlidir. Onun düştüğü yere düşüvermekle onu eğitemezsiniz. Şiddet, insanın kendisine olan güvenini kaybetmesiyle başlar. Bu, çocuğa “Senin için artık yapabileceğim hiçbir şey yok!” mesajıdır ki, çocuk için son derece ürkütücüdür. Çoğu zaman da çocuğun hataları ve suçları karşısında sadece “intikam” anlamı taşıyan şiddet çocuğun kendisine saygısını yok eder. Şiddet en çok başvurulan “değiştirme” yöntemi olduğunda çocuğun “ar damarı” çatlar. Hatta şiddet kısır döngüsü bütün bir toplumu olumsuz yönde meşgul edecek bir adam üretir. Çocuklar da büyükler gibi çoğunlukla hatalarının ve suçlarının farkındadırlar. Bunlar karşısında pişmanlık duyarlar. Onları olumlu olarak değiştirebilmemizde bu duygu iyi bir yardımcıdır. Çocuğun üstün yönünü temsil eder. Şiddet
gören çocuk, hatasının veya suçunun sonuçları üzerinde düşünmez. Bu sonuç üzerinde düşünmesini sağlayamadığımız çocuğun olumlu davranışlar kazanmasını da sağlayamayız. Şiddet, çocuğun kendisi ile olan ilişkisini mahveder. Çocuk kendisi üzerindeki onarma gücünü kaybeder. Siz çocuğunuza sürekli şiddet uygularsanız o, kendisine yönelmiş her şiddete boyun eğecektir. Ya da kendisi herkese yönelen bir şiddet olacaktır. Onu herkes dövsün ya da o herkesi dövsün istiyorsanız şiddeti arttırın.Çocuğunuza ne sunarsanız onda o uyanacaktır. Sürekli hakaret, tehdit, aşağılanma, şiddet, çocukta kötü duygulan uyandırır. Çocuk bu kötü duygularla dost olmaya başlar. Bu, ruhsal zehirlenmedir