Çocuğun, aşırı koruyucu tavırla kendi gücünü ortaya çıkarmasına, kendisini denemesine izin vermemek ne kadar yanlışsa, onu tamamen kendi haline bırakmak da o kadar yanlıştır. Bugün birçok aile bağımsızlık ve özgürlük adına çocuklarının ihtiyacı olan şefkat ve ilgiyi
onlardan esirgemektedir. Bir özgürlük elde edilmektedir ama bu çocuğun değil, onun üzerindeki sorumluluklarını görmezden gelen anne babanın özgürlüğü olmaktadır. Aileler yaygın olarak iki sebepten dolayı çocuklarının üzerindeki korumayı kaldırmaktadırlar.
İlk sebep ailenin, çocuğu bireysel haklar konusunda kuvvetli ve özgür bırakmak istemesidir. ikinci sebep de anne babanın kendi özgürlüklerine olan düşkünlükleridir. Kendi bireysel haklarına çocukları pahasına sahip çıkmak isteyen anne babalar, onları sevgiden ve fedakârlıktan yoksun bırakabilmektedir. Bağımsız hareket yeteneği gelişsin, kendine güven kazansın, gücünü keşfetsin diye bir kısım işleri çocuğun yalnız başına yapmasının temini » ile onu hangi sebeple olursa olsun yapayalnız bırakmak çok farklı iki durumdur. İster çocuğun tamamen kendine yeten bir insan olması amacıyla, isterse anne babanın kendi özgürlüklerini korumak isteğiyle yapılsın, çocuğun şefkat ve ilgiden mahrum bırakılması
feci ve hüzün verici sonuçlara yol açacaktır. Ne içine kapalı, kendine güveni yok edilmiş, kendine inancını yitirmiş, en küçük bir girişim