Irak değil duyumundan karıncanın ayak sesi. Duyan sensin her sadâyı, aldığımız her nefesi. İşitensin ya İlâhî, her şeyi tam anlamıyla; Semî’vasfına açıktır hatta gönül vesvesesi Yârabbi!.. Semî’ sensin, herşeyi işitensin, İçe dönük fısıltı, dışa vurulan sadâ, Gönülden doğan niyet bir kelâm olmasa da, Sesimizi duyansın… Farketmez senin için seslerin niteliği, İster dudakta yansın, İster bir feryâd olup, varsın arşa dayansın… İşitirsin her sesi titreşip çıkmasa da, Semisin, sana döner yarattığın her sadâ… Duyan sensin herşeyi, anlayıp işitensin; Uzayda sessizlikte seyreden seyyareyi, Bulutları sesiyle titreten tayyareyi, Ovada büklüm büklüm sessiz akan dereyi, Salarken âvâzeyi yırtılan hançereyi, Gül dalında dinlenen meltemin nefesini, Yeraltında inleyen bir yılanın sesini, Baştan omuza düşen bir saç kılını, Yaprakta kımıldayan bir bahar tırtılını, Döne döne iniyorken fısıldayan kar tanesi, Çatlayan kabuğundan yere düşen nar tanesi, Sana ulaşır yuvada yem bekleyen kuşun sesi, Sana gelir müjde için şehid eden kurşun sesi… Sana gelir efil efil uyuyan bebeğin sesi, Sana uçar vurulup da kanadından, Bir turnanın yelpe yelpe Yere düşürdüğü incecik teleğin sesi… Ulaşır sana Yârabbi, sana açık ellerden, Yüce katına salınan incecik dileğin sesi. Sana dalga dalga gelir, Göklerdeki yıldızların, Canlıların, cansızların, Devreden feleğin sesi…
Iconic One Theme | Powered by Wordpress