Ateşle Konuşmak İçin Su Olmak Gerekir

Bizler, başka insanları onların anneleri babaları olduğumuz için değil, kişiliğimizin parıltısı ile etkileriz. İşte öyle bir kişilik temsil etmeliyiz ki annelik babalık kimliğinden bir an dahi soyutlandığımızda, geriye kalanla da çocuklarımız gurur duyup iftihar edebilsinler. Çocuklarınıza ancak bir annenin babanın gösterebileceği sevgiyle ve ancak bir yabancının gösterebileceği saygıyla yaklaştığınızda onların davranışlarını daha rahat yönetebildiğinizi göreceksiniz. Dürüstlüğü övülen bir insanla dürüstlüğü zayıflık olarak görülen bir insanın aile ortamına yaptığı akort farklı olacaktır. Çocuklarımıza örnek olma sorumluluğumuz vardır. Hiçbir şey hayatımız kadar etkili konuşamaz. Derin izler bırakacak olan sözler arıyorsak, bunlar ancak davranışlarımızda. Söz ve davranışların birbirleri ile çelişmesi de bunların sıfırla çarpılması gibidir. Bu çelişki çocuğu derin bir güvensizliğe iter. Kalbi kaskatı bir insanın merhamet, kindar bir insanın hoşgörü fotoğrafları göstermesi eğitici değildir. Sözler, eylem isteyen işleri küçültürler. Cephedeki askerin kahramanlık şiirine ihtiyacı yoktur, o şiir, savaşı seyredenler içindir. Bizler doğruları doğru yaşamaya, çocuklarımıza hayatımızla yol göstermeye mecburuz. Mesleklerde olduğu gibi insanlıkta da bir usta- çırak ilişkisine ihtiyaç vardır. Usta çok konuşmaz. Çırak görerek ve yaparak öğrenir. İnsanlık mesleğinin usta-çırak ilişkisi kolaydır. Çünkü herkes insan olmaya kâbiliyetlidir. hayatı üzerinde bir sormluluklarımız varsa, kendi hayatımız üzerinde de sorumlu davranmalıyız. Ateşle konuşmak için su olmak gerekir. Yangınlar su fotoğrafları ile  Çocuklarımızın hayatını bir konferansa çeviremeyiz. Onların güçlü insanlar olarak yetiştirilebilmesi için sözlerden önce yüreklere, yöntemlerden önce inanca ihtiyacımız vardır.