Çocuğunuzla İlgilendiğiniz Doğru mu?

Çoğumuz çocuklarımızla ilgilendiğimizi söyleriz. Halbuki, onun okuluna son gittiğimizden bu yana üç ay geçmiştir, arkadaşlarından haberimiz yoktur, değişen ilgilerini bilmiyoruzdur. Buna rağmen nasıl oluyor da onunla ilgilendiğimizi düşünebiliyoruz? Galiba geçen hafta ona uzun bir nutuk çekerek hayat dersi verdiğimiz için. Çocukta psikolojik bir tıkanma, âni bir davranış problemi görüldüğünde de şöyle bir savunma işitiriz: “Onunla ilgileniyorduk!” Bir dediğinin iki edilmemesi, çoğu defa onunla ilgilenildiğinin delili değil, ilgilenilmediğinin belirtisidir. Çocuğa sınırsız maddi imkânlar sağlanması onun ruhunun hasretlerini teselli etmez. Bedenin ihtiyaçları ve hazları başkadır, ruhun ihtiyaçları ve hazları başka. Maddi ihtiyaçları hızla ve geniş şekilde karşılanan birçok çocuk vardır ki ailelerinin kendilerine karşı ilgisiz olmalarından şikâyet ederler. Bizler yetişkin  olarak arkadaşlarımızdan, eşlerimizden nasıl bir ilgi istiyoruz? Çocuklarımızın
bizden beklediği ilgi de çok farklı değildir. Ruhu olan bir ilgi…Nasıl Bir İlgi?Çocuk, hayatınızda sizin için büyük bir anlam
taşıdığı duygusuna sahip olmadıkça onunla ilgili olduğunuza inanmayacaktır. Çocuk her şeyden önce sizden, “bir çocuğa” değil “bu çocuğa” sahip olmaktan mutluluk duyduğunuz mesajını kuvvetle almalıdır.
Bir otobüs yolculuğunda yol arkadaşınızla biraz sohbet edebilmek sizin için vakit geçirme imkânıdır. Yol arkadaşınızdan size büyük bir anlam vermediği için şikâyetçi olmazsınız. Her ikinize de “bir arkadaşa” sahip olma duygusu
yeterli olur. Ama anlamlı bir arkadaşlıkta farklılığınızın arkadaşlığa kattığı zenginliğin anlaşılmasını istersiniz.
Hangisi sizi mutlu eder? Eşinizin, bir eşe sahip olduğu için duyduğu memnuniyet mi, sizi eş olarak seçmekten dolayı duyduğu sevinç m i V Herkes farklılığının bir ilişkiye getirdiği zenginliğin fark edilmesini ister. Çocuğunuz da..
Bizler farkımızın fark edilmemesini ilgisizlik olarak yorumlarız. Çocuğunuz da…
Hiçbirimiz yepyeni elbisemizin fark edilmesini ama ne kadar yorgun olduğumuzun fark
edilmemesini içimize sindiremeyiz.